18 stycznia 2017 roku weszła w życie ustawa z 15 grudnia 2016 roku o zmianie ustawy Kodeks Postępowania Cywilnego i niektórych innych ustaw. Umożliwia ona praktyczne zastosowanie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 655/2014 z 15 maja 2014 r. ustanawiającego procedurę europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym, w celu ułatwienia transgranicznego dochodzenia wierzytelności w sprawach cywilnych i handlowych.
Celem przyjętego rozwiązania jest umożliwienie zabezpieczenia roszczeń wierzyciela, poprzez zajęcie rachunku należącego do dłużnika, na takich samych warunkach, we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Zgodnie z wprowadzoną nowelizacją wierzyciel ma możliwość uzyskania nakazu zabezpieczenia zarówno przed wszczęciem postępowania o zapłatę, w toku postępowania lub już po jego zakończeniu.
Europejskie nakazy zabezpieczenia wydane w jednym z państw unijnych, będą automatyczne uznawane i wykonalne w innych krajach. W Polsce będą tytułami zabezpieczenia, mogącymi być podstawą do wszczęcia postępowania wykonawczego. Wykonanie zabezpieczenia odbywać się będzie według przepisów, przyjętych w państwie członkowskim, w którym prowadzony jest rachunek. Polega na blokadzie środków dłużnika, bez możliwości ich wypłaty wierzycielowi.
Wierzyciel, występując do sądu ze stosownym wnioskiem, nie musi znać numeru rachunku bankowego, którego zabezpieczenia się domaga. Może bowiem wystąpić, aby to sąd ustalił informacje niezbędne do zidentyfikowania tego banku lub banków, które prowadzą rachunki dłużnika. Docelowo przewiduje się połączenie wszystkich krajowych ewidencji i wykazów rachunków w systemie, umożliwiającym szybkie sprawdzenie, czy dana osoba dysponuje rachunkiem.
Kluczowym czynnikiem, który może wpłynąć negatywnie na powszechność stosowania nowego rozwiązania jest konieczność złożenia przez wierzyciela kaucji gwarancyjnej. Ma ona zapewnić dłużnikowi rekompensatę, za ewentualne szkody poniesione przez niego w związku z nieuzasadnionym zablokowaniem konta. Kaucję pobiera się obligatoryjnie, gdy wnioskodawca nie uzyskał wcześniej tytułu egzekucyjnego i nie dysponuje ugodą ani dokumentem urzędowym potwierdzającym istnienie wierzytelności. Sąd ma możliwość zwolnienia z obowiązku wpłaty kaucji nawet w tych sytuacjach, gdy uzna to za uzasadnione okolicznościami sprawy. W przypadku posiadania przez wierzyciela orzeczenia lub dokumentów o których mowa powyżej, wniesienie kaucji nie jest obligatoryjne, chyba że zażąda tego sąd.
Od wniosku pobierana jest opłata w wysokości 100 złotych, chyba że wniosek został zgłoszony w piśmie rozpoczynającym postępowanie.
Bartosz Jakubek
Associate
Corporate Client Department
E-mail [email protected]
