1 stycznia 2020 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych.
Ustawa zawiera szereg zmian legislacyjnych, wśród których najważniejsze dotyczą:
1. Wprowadzenia dodatkowej podstawy uzyskania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym w przypadku roszczeń wynikających z transakcji handlowych
1 stycznia weszły w życie przepisy nowelizujące art. 485 k.p.c. Wprowadzono nową podstawę uzyskania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, co jest szczególnie korzystne dla wierzycieli w kontekście podwyżki opłat sądowych. Wprowadzono nowy art. 485 § 21 k.p.c., zgodnie z którym sąd wydaje nakaz zapłaty na podstawie dołączonej do pozwu umowy, dowodu spełnienia wzajemnego świadczenia niepieniężnego, dowodu doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, jeżeli powód dochodzi należności zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (a więc wynagrodzenie za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej), odsetek w transakcjach handlowych określonych w tej ustawie lub rekompensaty, o której mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy, oraz na podstawie dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów odzyskiwania należności, jeżeli powód dochodzi również zwrotu kosztów, o których mowa w art. 10 ust. 2 tej ustawy.
2. Zwiększeniu rekompensaty za działania windykacyjne:
Jednocześnie zwiększeniu uległa kwota rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych; 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50000 złotych ; 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50000 złotych. Jednocześnie przesądzono, że roszczenie o rekompensatę, nie może być zbyte.
3. Podwyższenie wysokości odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych o 2% (za wyjątkiem roszczeń od podmiotów leczniczych);
4. Skrócenie maksymalnych terminów płatności i wprowadzenie maksymalnych terminów zapłaty w poszczególnych konfiguracjach podmiotowych;
5. Obowiązek przesyłania przez największych przedsiębiorców corocznie do Ministra Gospodarki sprawozdania o stosowanych terminach zapłaty w transakcjach handlowych i własnych zobowiązaniach płatniczych;
6. Zmiany w ustawach o PIT i CIT:
Możliwość pomniejszenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania o kwotę wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta nie zostanie uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności. Koreluje z tym obowiązek dla dłużnika doliczenia do podstawy opodatkowania kwoty nieuregulowanego zobowiązania jeżeli zobowiązanie nie zostało uregulowane w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności.
http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20190001649
Zachęcamy również do przeczytania artykułu na temat nowelizacji KPC.
